Karate is een Japanse zelfverdedigingskunde zonder wapens.
Het is een zeer complete sportbeoefening, gebaseerd op snelkracht, uithouding, coördinatie en beweeglijkheid, en waarbij het ganse lichaam gebruikt wordt.
Oorspronkelijk, en vertrekkende van zijn Chinese achtergrond, is karate (= ‘ledige hand’) een pure zelfverdedigingsmethode.
Je kan karate als ‘sport’ beoefenen, waarbij je bijvoorbeeld zoveel mogelijk ‘punten’ bij je tegenstander probeert te ‘scoren’ en/of zo goed mogelijk aanvallen probeert af te weren (Zie ook ‘Karate’ ).
Traditionele karate echter, vertrekt van het besef dat zelfverdediging eigenlijk betekent dat men ‘in gevecht’ zit, en dus ‘in gevaar‘ is, waardoor volgende aspecten erg belangrijk worden.
Martiale bekwaamheden/waarden
Discipline
‘Gevecht’ oefenen kan gevaarlijk zijn. Zomaar ‘je gang gaan’ kan niet. Er moeten duidelijke afspraken gemaakt worden en men moet er zich aan houden. Zoniet brengt men niet alleen anderen in gevaar, maar ook zichzelf.
Inzet
Zelfverdediging vraagt VEEL oefening. Waarom? Om de eenvoudige reden dat in een gevaarsituatie men niet de tijd heeft om eens rustig na te denken over wat men juist moet doen. Bekwaamheid tot zelfverdediging moet automatisch zijn, en juist. En dat kan enkel na zeer veel oefenen. Zonder inzet lukt dat niet.
Moed
Zelfverdediging oefenen vraag moed, veel moed. Je lichaam heeft eigenlijk niet veel zin om zich ‘in gevaar’ te brengen. De vrees voor pijn of kwetsuur kan soms erg groot zijn, en dat moet je aankunnen. Enige moed kan dit opvangen.
Beheersing
Dan kan je, na hard en veel trainen, uiteindelijk wat zelfverdediging; en dan? Je bekwaamheid is plots een soort ‘wapen’ geworden, en dat kan je niet zomaar te pas en te onpas gebruiken. Beheersing is dus essentieel.
Respect
Elkeen wil gerespecteerd worden, en goede zelfverdediging dwingt respect af. Binnen traditionele karate-beoefening groeit dus wederzijds respect en hoffelijkheid, en etiquette formaliseert dit.
Alertheid & Focus
In elke sport zijn alertheid en focus belangrijk, maar zeker in gevechtskunde. Het aanvoelen en voorzien van een ‘probleem’ (alertheid) en het gericht scherpstellen (focus) van al uw aandacht en vaardigheden op een ‘conflict’ zijn essentieel in zelfverdediging en moeten dus getraind en ontwikkeld worden.
Traditionele karate beschouwt deze bekwaamheden als fundamenteel voor zelfverdedigingskunde, en besteedt er dan ook alle aandacht aan. Men heeft het daarbij over martiale waarden.